Polisiye literetür araştırmacısı ve yazar S.S. van Dineın «Polisiye yazmak için uyulması gereken 20 kuraLı şöyle:
1 – Okuyucudan ipucu saklanmamalı, okuyucu ile dedektife eşit imkanlar sağlanmalı.
2 – Suçlunun dedektife oynadığı oyunların haricinde okuyuca akıl karıştırıcı fazladan oyun yapılmamalı.
3 – İşin içine aşk girmemeli. Asıl konu bir suçluyu adalete teslim etmek olmalı.
4 – Dedektif asıl suçlu çıkmamalı.
5 – Suçlu, akıl yürütme ile bulunmalı, Tentenin yaptığı gibi tesadüfen değil.
6 – Bir dedektif ipuçlarını toplamalı, analiz etmeli ve çözmeli.
7 – Mutlaka bir cinayet olmalı. 300 sayfada cinayetten az bir şey anlatmak okuyucunun çabasına saygısızlıktır.
8 – Suçlar doğal yoldan çözülmeli. Fal baktırmak, ruh çağırmak, kristal küre döndürmek gibi paranormal yöntemler sayılmıyor.
9 – Kahraman sadece bir dedektif olmalı. Birden çok dedektif, okuyucuya haksızlık ve 1. ile 2. maddeye ihanettir.
10 – Suçlu, hikayede önemi olan biri olmalı, okuyucu tarafından tanınmalıdır.
11 – Katil uşak çıkmamalıdır. Bu, en çaresiz yazarların yöntemidir.
12 – Kaç suç işlenirse işlensin tek bir suçlu olmalıdır.
13 – Gizli örgütlerin, mafyanın dedektif öykülerinde yeri yoktur.
14 – Suç ve araştırma, bilim kurgu sınırlarına girmemeli, mantıklı olmalıdır.
15 – Gerçekler hep göz önünde olmalıdır. Okuyucu kitabı bir kere daha okursa finalden önce de her şeyin yerli yerine oturduğunu görebilmelidir.
16 – Bir polisiye, uzun betimlemelere, edebi karakter çalışmalarına yer vermemelidir. Bunlar heyecanı düşüren etkenlerdir.
17 – Profesyonel bir suçlu, suçluluk duygusu duymaz, polisiye romanlardaki suçlular da duymamalıdır.
18 – Polisiye romandaki suç, asla kaza ya da intihar çıkmamalıdır. Okuyucunun kalbini kırmamak için suçun dahiyane şekilde önceden planlanmasına özen gösterilmelidir.
19 – Suçun arkasındaki sebepler kişisel olmalıdır, uluslararası komplolar ya da sadece para sebebiyle işlenen suçlar ucuz numaralardır.
20 – Aşağıda sayılacak durumlar ve objeler, kendine saygısı olan bir yazar tarafından asla kullanılmamalıdır. O kadar çok kullanılmışlardır ki, türün sevenlerine çok aşinadırlar, yazarın orijinalliğine büyük zarar verirler:
- a) Suç mahalinde bırakılan sigaranın markası ile suçluyu tanımak.
- b) Suçluyu korkutmak için kullanılan sahte ruh çağırma seansları.
- c) Parmak izleri.
- d) Suçluya havlamayan ve içeriden biri olduğunu ortaya çıkaran köpek.
- e) Suçlu sanılanın şeytani ikizinin suçlu çıkması.
- f) Bayıltıcı şırınga.